Konu
1990’ın sonu
Bir kitap uğruna İstanbul’dayım
Çok şükür sıhHattayım

Yatsıyla akşam bir olur dendi
Namazlarım kolay şimdi
Günler kısa öğlenle beraber olur ikindi
Böyle yapmaya mecbursam eğer
Bilin ki seferdeyim.

Vapur, tren, oto, otobüs, dolmuş
Hayat yollarda kaybolmuş
Bunlar ne biçim olmuş
Hayretteyim.

Doymamış aç gözler
Olmamış kof sözler
Bulvarlar dolusu bozulmuş özler
Ahlak mı? Artık varsayım.

Mü’min her yerde Mü’min
Kaybolacak değildir bu din
Korku yoktur muttakilere
Ben bu umutla (hayy)im.