(Kaybettiği hürriyetine fazilet diyarında rastlayan insanoğlunun hikayesinden bir parça)

Aldı İnsanoğlu:
Sevgililer böyle olur,
Gizler bizden cemalini.
Biraz teveccüh et, n’olur?
Gezme salını salını!

Aldı Hürriyet:
Uzaktan söz atma öyle,
Ne derdin var ise söyle.
Maşuk aranılmaz böyle;
Anlat hal’ını hal’ını!

Aldı İnsanoğlu:
Yıllar vardır ki ararım,
Sensiz olmuyor kararım.
İnsaf ey sebgili yar’ım!
Kaldır şalını şalını!

Aldı Hürriyet:
Zor geliyorsa bu firak,
Aramız değil çok ırak.
Nefsini yenerek bırak,
Dünya malını malını!

İnsanoğlu sevgilisine kavuşmak için nefsini ani bir darbe ile yenmek istedi ise de, bir kere yakayı ele verdiğinden muvaffak olamadı. Bu manzara karşısında sevgilisi Hürriyet eseflerle uzaklaşırken, İnsanoğlu da kendisini geçici ve hayvani zevklere doğru sürükleyen nefs ile güreşmeye çalışıyordu.
Uzaktan bir ses duydu. Akl-ı seliminden olsa gerek:
Ey! İnsanoğlu; öyle uydurma kıl şalvarla ve ince mayolarla onu yenemezsin, İslâm kisbeti giy, İslâm!