Adam düşündü düşündü,
Olmadı.
Temmuzda ağustos böceği gibi öttü,
Şubatta üşüdü.
Bıkmadı,
İnsan ne içindi?
Bulamadı…

Nihayet gün gün unuttuğu,
Yaratıcıyı hatırladı.
Elbet de Allah kulunu.
Boş bırakmayacaktı.

Tekrar düşündü düşünce,
Derinlere daldı ince ince…
Yükseklere çıktı yüce yüce,
Huzur bulamadı gönlünce.

Bir haber bekliyordu,
Oysa binlercesi gelmişti Hak’tan.
Yine de düşündü düşündü…
Çaresi yoktu,
Artık kopmayacaktı Rasulullah’tan.